نوجوانی(۱)

دوم دبیرستان بودم.... عریون داشتم!...  29 اسفند 1380 بود.... گلوم درد میکرد... عموهام اومدن دنبالم که ببرنم آمپولمو بزنم... 2 روز بود هیچی نخورده بودم.... احساس ضعف شدید میکردم... عرق سردی رو پیشونیم نشسته بود... آمپول و سرنگو گرفتم و رفتم تو قسمت تزریقات خواهران... شیطونه گفت امپول و سرنگو بنداز تو سطل آشغال برو به عمو بگو زدم!!!!... حالم خیلی بد بود... ولی به حرف شیطونه گوش نکردم!!!.... رفتم خوابیدم!... یه خانم نسبتا جوون اومد!... بهش گفتم تو رو خدا طولش نده... سه سوت برام بزنش!... گفت سه سوت یعنی چی!... تو دختری نباید از این حرفا بزنی!... هیچی نگفتم.... تو دلم گفتم الان باهام لج میکنه و طولش میده... بغض تو گلوم بود... خوابیدم!... اشکام میومدن... همه فکر میکردن به خاطر درد آمپوله ولی من اصلا درد آمپولو حس نمیکردم!...... چه روزهای بدی داشتم!...چقدر تنها بودم... همیشه با خودم میگفتم که بالاتر از سیاهی که رنگی نیست من تو اون روزها سیاهی رو دیدم ولی میبینم هست!.. هر وقت فکر کردی... سیاهی رو دیدی... خدا بهت نشون میده که نه ه ه ه ه.... هنوز هم وضع میتونه بد تر شه.....