چند روزیه که صبح تا عصر تو خونه تنهام... از صبح تا عصر آهنگ ملایم گوش میدم و کار میکنم و... گزارش سمینار مینویسم.. مقاله میخونم.... و در مورد اینکه تو پاورپوینت چی بزارم فکر میکنم و.... سارا هر روز زنگ میزنه نیم ساعتی حرف میزنیم... باقی وقت خونه را مرتب میکنم و آشپزی ای میکنم تا وقتی زهرا از سر کار میاد خونه همه چی مرتب و آماده باشه و احساس آرامش کنه... خونه ی آروم و خنک و این آرامشو با هیچی عوض نمیکنم... با اینکه دلم فقط تنهایی میخواد و اصلا دوس ندارم بیرون برم... الان... دلم له له میزنه واسه خونه ی خودمون... واسه مهمونی امشب... واسه خانواده... واسه سر و صدای کلافه کننده ی بچه ها.... واسه پچ پچ کردن با دختر عمه ها... و حرف های خاله زنکی زن های خانواده... چقدر دلم واسه همه چی تنگ شده... دیگه همه به نبودم تو مهمونی ها عادت کردن و مث قبل همه بعد از هر مهمونی ای بهم زنگ نمیزنن که بگن جات خیلی خالی بود... خیلی دوس داشتم امشب خونه باشم... خیلیییییییییییی...
قدر این روزهات بدون تنهایی ام عالمی داره
راستی نیمه شعبان دزفول خیلی خوبه من سالهاست اونجا نبودم ولی میلیونتا خا طره دارم یه نفر امشب گفت هیچ هم خوب نیست دلم گرفت
دیشب آبجیم اومدخونمون من تو اتاق بودم...تو اتاق که وارد شد میگه "ا تو هم هستی ؟؟؟ فکر کردم اونجایی ! "
بعد از مدت های مدید منم تو یه مهمونی خانوادگی شرکت کردم . تو هم نگران نباش....بالاخره میای
قدر این لحظات تنهایی رو بدون..خیلی میتونه کمکت کنه..کمکت کنه به کارات برسی..کمک میکنه فقط واسه خودت باشی.
چه عجب محسن
دلم واسه کامنتات تنگ شده بود
من که هیچ دلم نمیخاد تو این جمعا باشم! مگه اینکه احیانن اون یکی دونفری که باشون حس اشتراک میکنم هم اونجا باشن!
تازه دلم لک زده واسه تنهایی های خابگا... میگم لعنت به اهواز ولی دوصد لعنت به دزفول!
ینی دارم کم کم یه کاری میکنم موندنی شم اهواز! بعد کم کمک از اهوازم میرم!
ینی لعنت بیشمار به خوزستان!
یادته پارسال میومدی وبلاگم؟چرا دیگه نمیای؟
سلام الی جان میلاد حضرت مهدی رو بهت تبریک میگم.
امیدوارم سمینارت به بهترین نحو ممکن ارائه بشه و موفق بشی.
منم این روزا سیستم صوتی ماشینمو قوی تر کردم و با همون سرگرمم.پروژه هام هنوز رو هواس.
به طور کلی میگم : بودن یا نبودن،رفتن یا نرفتن،موندن یا نموندن مسئله این است.
امیدوارم هیچ وقت جات اینجا خالی نباشه و همیشه بیای.