صبح از وقتی بیدار شدم داشتم شبیه سازی ازمایشگاه میکرو رو انجام میدادم... ساعت 11 و نیم شد دیدم از نهار خبری نیست... مامان همه ی وسایل غذا رو اماده کرده بود مونده بود پختن برنج و سرخ کردن بادمجونای خورشت!... سریع رفتم بادمجونا رو سرخ کردم و انداختم تو قابلمه تا قل بخوره و خورشت جا بیوفته... برنجم سریع پختم و ... ساعت 1 اماده بودم!... کلیدای ماشین بابا رو برداشتم و از خونه زدم بیرون... سوار ماشین شدم... استارت نمیزد! چراغ انژکتورش روشن شده بود فک کنم!... کسی هم نبود که بهش بگم یه نگاه بهش بندازه... در ماشینو قفل کردم و سریع ماشین گرفتم رفتم دانشگاه!... کلاس زبان بخیر گذشت... بلد بودمااااااا ولی حس خوندن نداشتم... تمام طول کلاس هم بغل دستیم نمیذاشت درسو گوش کنم و همش ازم معنی لغت میپرسید و حواسم کلا پریده بود!... بعدشم که گلاب به روتون... آز میکرو... وقتی رفتیم تنها گروهی که شبیه سازیشون جواب گرفته بود ما بودیم... همه وقتی اومدن سر کلاس تازه داشتن برنامه هاشونو درست میکردن ولی... موقع مدار بستن... با اینکه 3 بار مدارمونو باز و بسته کردیم و آی سی ها رو عوض میکردیم جواب نگرفتیم... همه ی گروها جواب گرفتن جز ما!... اعتراف میکنم که پسرا استعداد ویژه ای تو مسائل فنی و عملی دارن که ماها نداریم!... بسیااااااار خسته شدیم خلاصه!
.
.
.
امروز با فاطی حرف زدم... با اینکه خیلی بیشتر از من درس میخونه درصداش در حد منه!... شایدم ضعیف تر از من... یه کم امیدوار شدم... این 4 روز باقی مونده تا آزمونو میخوام خوب بخونم(اگر خدا بخواهد)
بعضی از ادما.... اگه 8 لایه هم ایزوگامشون کنن بازم معرفت ازشون چیکه میکنه... مثلا... خیلی از دوستام هستن که واقعا با معرفتن... بعضیام که .... راستش شما ها که غریبه نیستین ... دوستای دزفولی بسیاااار با معرفت تر از شهرستانیا هستن... اصولا ماها یعنی دانشجوهای دزفولی خیلی ادمای به درد بخوری هستیم.. نه؟ این 4 سال که تموم شد دیگه ولی خیلی از بچه شهرستانیا تو طول ترم یه سلام درست حسابی با ادم نمیکردن و ... اخر ترم موقع جزوه گرفتن... یا موقع حذف و اضافه... یا وقتی پولاشون تموم میشد... یا وقتی نمره ها رو تو برد میزدن و ..... ماها میشدیم عزیز دلشون!... همش تلفن و پیامک و... یه سری یکی از دوستا تلفن کرد... گفت واسه حذف و اضافه پول واریز نکردم... اگه ممکنه برو دانشگاه برام وام بگیر...! من؟ الی؟ من کلا حال و حوصله ی بدو بدو کردن و کارای اداری رو اصلا ندارم... خودمم تو این سالا هیچ وقت کارم گیر نیوفتاده همش دنبال کارای ملت بودم!... خلاصه.. کله ی سحر بیدار شدم رفتم سراغ کار همکلاسی!... تو شلوغی امور مالی براش فرم وام پر کنم... ساعت 9 بود بهش تل زدم تا مشخصات دقیقشو بپرسم... خانومو از خواب بیدار کردم!... کلی طول کشید تا فرما رو پر کردم... از این اتاق به اون اتاق... ساعت 11 خانم تماس گرفت گفت پولو جور کرده و دیگه وام نمیخواد!
.
.
.
یه سری یه دختر شیرازیه تلفن کرد و ازم خواست تا یه نامه ای رو از اموزش بگیرم ... نامش چند تا امضا احتیاج داشت... همه رو براش درست کردم.. بردم تایپیست تایپ کرد... بردم دبیرخونه و ..... اخر سرم گفت سفارشی برام پستش کن.... بعدش حتی ازم تشکرم نکرد چه برسه به اینکه بخواد هزینه ی پستی رو باهام حساب کنه!
.
.
.
یه سری دیگه... یکی از بچه ها که شهرستانی بود... کلاس فوق العاده های اخر ترمو پیچونده بود.... بهم تل زد و گفت جزوتو برام کپی کن یه هفته مونده به امتحانا که میام دزفول میام در خونتون ازت میگیرم... یه هفته مونده به امتحانا شد... نیومد جزوه رو بگیره و ... بی خبر درسشو حذف کرد!
.
.
.
یکی از دوستام شب امتحان بی جزوه مونده بود... جزومو خوشکل و کامل و تمیز بهش دادم.... 2ماهه بهش گفتم من این ترم آزمایشگاه دارم جزومو احتیاج دارم... خبری ازش نیست که نیست... خودم مجبور شدم از یکی دیگه از دوستام جزوه بگیرم .. ولی اصلا نمیتونم از رو این جزوه بخونم!
.
.
.
هر دفعه از این اتفاقا میوفته به خودم میگم الی... دیگه پشت دستت را داغ کن و برای شهرستانی ها کاری انجام مده! ولی بازم میگم... خوب گناه دارن دیگه... جز ما کسی رو ندارن که!... ولی خودم هیچ وقت کاری رو که باید خودم انجام بدم نمیدم به کسی دیگه
یکی از دوستام هم شمالیه... امروز تل زده... میخواد برام گزارش کاراموزیشو میل کنه برم تحویل استادش بدم! بعدشم تو اس ام اسش برام نوشته که ایشالا بتونم برات جبران کنم.... باز خوبه این یکی جبران کردن سرش میشه!
.
.
.
چند تا دوست دارم... دهلرانی هستن... پارسال باهاشون مشهد رفتم... هم اتاقی بودیم... خیلی هم بهمون خوش گذشت... دخترای خوبی بودن ولی... احساس میکنم همش میخوان از ادم سواستفاده کنن!... همش سوالای خصوصی میپرسن!... خوشم نمیاد از ادمایی که تو زندگی دیگران زیاد وارد میشن و همش سوالای خانوادگی میپرسن... تازه تا ادمو میبینن میگن شوهر نکردی!.... هفته ی پیش اومدن دره خونمون... چرا همه ادرس خونه ی ما رو بلدن آخه! تعارفشون کردم که بفرمایید بالا و ... گفتن الان نمیتونیم... ولی هفته ی آینده دعوتمون کن بیایم!.... دوست ندارم بیان و وارد خونه زندگیمون شن... میترسم یه بار بهشون بگم بیان.. خوششون بیاد و دم به دقیقه تلپ شن!... چرا اتاقت رنگا وارنگه... چرا سقف خونتون خرابه... چرا خونتون تاریکه... چند تا اتاق داره... اتاق مامان و بابات چطوریه... این ماشین خودته؟... چرا یه کم آرایش نمیکنی؟... ماشین بابات چیه؟... چرا دره کمدت خرابه... توی اون کشو چی داری... عینکتو بده بزارم رو چشام ببینیم بهم میاد یا نه!... مبایلتو بده اس ام اساتو بخونم! و و و و و و ... بهشون گفتم باشه خودم دعوتتون میکنم ولی... فکر نمیکنم دعوتشون کنم!
.
.
.
از همه ی اینها که بگذریم... دوستای دزفولی و اندیمشکیمو خیلی دوست دارم..... هرکاری بخوان براشون انجام میدم... اونا هم همشون منو دوست دارن و .... همیشه به فکرمن... و اینجوریه که اگه 8 لایه هم ایزوگامشون کنم بازم معرفت ازشون چیکه میکنه
میگم... خیلی اکتیو شدم نه؟... هی آپ مینمایم!
بعد از نهار یکم دراز کشیدم.... چشمام گرم شده بود... تو عالم خواب و بیداری یادم اومد مبایلم سایلنت نیست و اگه زنگ بخوره با صدای بلندش از خواب میپرم!... بلند شدم تن صداشو پایین آوردم... و دراز کشیدم 2باره... هنوز یک ثانیه نگذشته بود که زنگ خورد!...!
بابا بود... گفت قراره تو رگش بالن بذارن! از صبح بیمارستان بوده وآنژیو کرده و .... امشبم همونجاست. احتمالا امشب حسین پیشش میمونه تا فردا که عموها برسن تهران.
وای نمیدونید که صبح چی شد.....
یه سر رفتم مغازه... به عمو گفتم بره برام کتاب بخره... منتظر بودم تا عمو برگرده... دختر عمم اومد میخواستن برن خرید... میخواست سارینا رو پیش من بذاره.... بچه خواب بود... منم بغلش کردم آوردمش بالا... وای خدااااااااااااااااااا چقدر بچه ای که تو بغل آدم خوابه به آدم آرامش میده... همینجور که داشتم میاوردمش بالا که رو تخت بذارمش... بطور متناوب با یه فرکانس و دامنه ی بسیااااار بالا ازش انرژی دریافت میکردم... خیلی خوشکل خوابیده بود... از ته قلبم بهش میگم نفس... آخه واقعا به ادم نفس میده... بعد بردمش تو اتاقم... رو تختم خوابوندمش... و همونجا موندم و هی نگاش کردم... چقدر بچه های زیر 2 سال شیرین اند... عاشقشونم... وقتی هم بیدار شد من و گلناز کلی باهاش بازی کردیم... از خنده های اون خودم بیشتر خندم میگیره و بسیاااااار لذت میبرم.
من چقدر نینی دوست دارم!
۵ شنبه یکم زود رفتم سر کلاس تکنیک... منتظر بودیم استاد بیاد... با دوستان حرف میزدیم... فاطی گفت" آقای اخوان فوت شده..." من خودم ندیده بودم ایشونو ولی تعریفشو خیلی از همه ی بچه های مهندسی پزشکی ای که کاراموزیشون بیمارستام امام علی بوده میشنیدم... یه کم متاثر شدم ولی ....... یهو گفتم بچه هاااااااااا الان یه موقعیت شغلی واسه مهندسای پزشک درست شده... حتما الان بیمارستان امام علی مهندس میخواد!... ببینیم کی از همه زرنگ تره ... همشون خندیدن...
هر اتفاقی که تو این دنیا میوفته... هر کسی یه جور تعبیرش میکنه... از بعضی اتفاقا یه عده شاد میشن... یه عده غصه میخورن...
ولی من هنوزم باورم نمیشه آقای مهندس فوت کردن!
من دعا میکنم خدا همیشه همه ی خانواده ها رو برای شادیها دوره هم جمع کنه...... دیروز و پریروز روزای خوبی بودن... بعد از مدت ها یه عروسی نزدیک داشتیم... فامیلا از تهران اومده بودن و ........ 5 شنبه شب همه دوره هم بودیم و ....... جمعه صبح عاقد اومد و ..... نسیم ما رسما عروس شد..... موقع عقد همه آروم بودن و از صمیم قلبشون واسه خوشبخت شدنش دعا میکردن... وفتی هم بله رو گفت همه میرفتن و بهشون تبریک میگفتن و ......... خیلی لحظه های قشنگی بود... همه اشک تو چشاشون جمع شده بود و .....
.
.
.
عصر و شب هم همه چی عالی بود... خیلی به هممون خوش گذشت...
یه چیزی!... هر کی خدافظی میکرد میگفت مبارکه ایشلا روزی خودت کنا!... و هر کی با بزرگا خدافظی میکرد میگفت مبارکه روزی بچونتون کنا!... یعنی عروسی کردن انقدر خوبه که همه این دعای خیرشونه؟
یه چیز دیگه!... شب که مهمونا رفته بودن... عروس و دومادو وسط نشوندیم... همه دورشون میرقصیدن... عمو به دوماد گفت ببین الان شاد و خوشحالی... میدونی آخرش چی میشه؟... .... خب من این قسمتو نمیتونم تو وبلاگم بنویسم!
امروزم درس نمیخونم! به علت اینکه باید خوب بخوابم تا کمبود خواب این چند روز جبران شه...