من ادم گریه رویی نیستم ها!!... آدم احساساتی ای هم نیستم.... کلا تو زندگیم فک کنم انگشت شمار بوده وقتایی که اینجوری گریه کردم اونم به اندازه ی انگشتای یه دستم ها.... نه بیشتر!.... ولی... تحمل بعضی اتفاق ها واسه ادم خیلی سخته... یه وقتایی... یه مشکلاتی پیش میاد.... که... ممکنه ادم خیلی خیلی ناراحت شه... و غصه بخوره و حتی اشک بریزه... ولی... بعد از مدتی وقتی یادش میوفته پشیمون شه که چرا اون همه خودمو اذیت کردم... و میفهمه که اتفاق مهمی نبوده و تموم شده.... و همه چی تموم میشه میره... ولی.... بعضی اتفاقات.. رو زندگی تاثیر میذاره و... و شخص رو دستخوش ضربه های روحی شدیدی میکنه.... ضربه هایی که به مرور زمان پر رنگ تر میشن و .... جبران ناپذیرند....
.
.
.
.
اینا رو اینجا مینویسم تا همیشه بمونه..... نمیدونم.... شاید یه روزی به این مشکلاتم خندیدم!.... ولی الان.... دوچار شوک شدم.... شاید این مشکلات باعث شه قدر چیزایی که بعدا به دستشون میارمو بیشتر بدونم......
ما الان در جایی هسیم که یک روز تصورش رو میکردیم
زندگی بدون مشکل بیمعنی میشه و همه ماهم فکر میکنیم که مشکل ما از همه بد تره ولی نمی دونیم که دلمون از دل همه کوچیکتره به نظر من انسان همیشه دل گنده باشه تا مشکلات براش خیلی کوچیک باشه
امیدوارم سرفراز باشی نه در برابر این مشکل بلکه تو تمام زندگیت
راست یادم نبود بگم که گریه هم قشنگه آدم رو سبک میکنه
به قول سیاوش گریه کن گریه قشنگه گریه سهم دل تنگه
موفق باشی