عصر رفتم یه سر ماشینو شستم..... برگشتنی داشتم از توی کوچه پس کوچه های بین شریعتی و طالقانی برمیگشتم.... کلا تو بعضی کوچه ها یه ماشین بیشتر رد نمیشه... میخواستم وارد یه کوچه شم... از روبرو یه آمبولانس میومد.... چراغ زد... منم دیدم آمبولانسه دیگه وارد نشدم.... بعد آمبولانسه دره یه خونه ایستاد.... کلی ادم دره خونه بودن.... راننده آمبولانس ماشینشو خاموش کرد و همه رفتن تو خونه جز راننده....
پیاده شدم که برم به راننده بگم اگه کارشون تو خونه طول میکشه بیاد جلو که من رد شم.... ولی.... داشتم نزدیک آمبولانس میشدم.... ملت از خونه اومدن بیرون.... صدای جیغ زن ها و گریه ی مرد ها میومد.... جنازه ای رو برانکارد.... گذاشتنش تو آمبولانس و رفتن.....
اولین بار بود همچین صحنه ای میدیدم..... تا یه ساعت بعدش داشتم گریه میکردم....
بعد دیگه رسدیم خونه خودمو مشغول کردم....
شب موقع شام.... خواهرم داشت به بابا اینا میگفت که امروز همچین صحنه ای دیدیم.... باز من گریه.....
شب بعد شام رفتیم پارک!.... باز حرفش شد.... باز من گریه...:(
حسودیم شد به جنازه ای که روی برانکارد بود......................................................
در مورد جمله ی آخر...زهر مااااااااررررر
سلام .
خدا رحمت کند همه ی رفتگان از این دنیا را .
مرگ بیخ گوش مان است . با ما نفس می کشد و با ما زندگی می کند .
سلامت باشی .
یا حق .
اون جمله آخر
