روزمره اواخر مهر 1400

احساس میکنم اون فشار های وحشتناک و استرس های بی شمار و خستگیم داره کمتر میشه... نمیدونم عادت کردم یا اینکه واقعا یه پیک بزرگو تو زندگیم رد کردم.... آرامش داره به خونمون برمیگرده... انگار که روی غلتک افتادیم...  هفته دیگه تولد همتاس و فقط خدا میدونه تو این یه سال چی به من و خلبان گذشت... خوشحالم که گذروندیمش و زندگیمون هنوز ادامه داره :)