همقطاری ها(۳)

باز هم قطار... تحمل یه سری آدم خنگ... اونم به مدت ۱۴ تا ۱۵ ساعت!... خل شدم خو! 

این سری... تو قطار یه آرایشگر بود... ۳۰ ساله... اندیمشکی... یه دختر ۲۳ ساله... معلوم نبود لره یا دزفولی... بیشتر لری حرف میزد... یه خانم ۲۹ ساله.... دانشجوی ارشد با اصلیت خرم آبادی و همزمان معلم تو یه شهر کوچیک نزدیک دورود... و یه دانشجوی حسابداری ۲۰ ساله دزفولی... و من!!... و یه خانم مسن لر. 

دختره که معلوم نبود لره یا دزفولی... تمام وقت از خودش و خانوادش و اینکه تهران که بوده چیکارها کرده و کجاها رفته و حتی خرید هاشو دراورد نشون داد... حتی زنگ زد به خواهرزادش و گوشیشو گذاشت رو اسپیکر که ملت ببینن خواهر زادش شیرین میزنه موقع حرف زدن!!!... و مدام عکس های تو گوشیشو به همه نشون میداد!... از نامزدش که نامزدیش باهاش به هم خورده بود گفت تا اینکه زن بابا داره و مامانش فوت کرده و خیلی چیزای دیگه.... خیلی بی ملاحظه بود... تمام شب تا صبح بیدار بود و همش در رفت و آمد بین بیرون کوپه و تو رخت خواب... کشت منو... 

. 

. 

. 

خانم آرایشگر... صورت ناز و شیطونی داشت... با نمک بود... ولی اونم تو حرف زدن و بلند حرف زدن و تو حرف بقیه پریدن با اون دختر دزفولیه که لری حرف میزد رقابت میکرد... اون هم کادوی ولنتاینی که پیشاپیش گرفته بودو به بقیه نشون داد... از شکلات هاش به بقیه تعارف کرد... عکس های عروسی داداشش را بهمون نشون داد!.... عکس خواهر زاده و برادر زاده هاشو... و یه مدت نیم ساعت هم از اس ام اس هاش برامون خوند... 

. 

. 

. 

. 

خانمی که دانشجوی حسابداری بود.... از خواهرهاش میگفت... از شوهر خواهرش که دکترا داره و با خواهرش تو خوابگاه متاهلین زندگی میکنن... از مامان و باباش... از خوابگاه... از اینکه به زودی قراره تهران بره سره کار... ولی این یکی از بقیه ی هم سفرها بهتر بود... به دل ما نشست... 

. 

. 

. 

خانم معلم... از سختی مسیر رفت و آمد میگفت... و گفت شب باید زود بخوابم که فردا سر کلاسا خسته نباشم.... کمی که روش باز شد... از جلسات خواستگار های متعدد اش گفت... و ما بسیار تجربه کسب نمودیم... از خاطراتش تو ۵سال تدریسش گفت... از خوابگاه و دانشگاه و ... ولی حرف هاش خوب بود... خوشم اومد... 

. 

. 

. 

. 

خانم مسن هم گهگاه از پسر و دخترهاش و نوه اش میگفت... ولی خانم کم حرفی بود... 

. 

. 

. 

همقطاری های محترم... پس از هر چند دقیقه صحبت کردن... به من گیر میدادند و میگفتند این خوبه... آرومه گوش میده.. آدم هایی که گوش میدن موفق تر هستند... ولی از شما چه پنهان... من ادم حرف زدن با این جور ادم ها نیستم... حرفهایشان را ضبط میگردم تا فردای آن روز حرف هایشان را جهانی کنم!!.... یکیشان گفت... نترس از آنکه های و هو دارد... بعد دوباره گیر دادند بهم... که راستش را بگو و از شیطنت هایت بگو... و همجنان لبخند تحوبل میگرفتند...  

فردا هم همین آش است و همین کاسه....